Muziek is in mijn leven altijd heel belangrijk geweest, en nog steeds. In mijn leven heb ik verschillende instrumenten bespeeld, maar het liefste de tenor saxofoon, die dat zwaardere zwoele geluid maakt wat kenmerkend en onmisbaar is bij jazz- en blues muziek. Bij de fanfare maar ook bij een “Joekskapel” was ik met de tenor in mijn element. En nu, vele jaren later betekent muziek op een hele andere manier iets voor mij.
Muziek heeft vele gezichten. Als je muziek maakt, dan kan je je emoties hierin kwijt en vertalen in de muziek. Iemand die echt zijn emoties in de muziek kan leggen, is dan ook een betere muzikant dan iemand die dat niet kan. Luister je naar muziek, dan kan muziek je raken. Muziek is dus ook een soort doorgeefluik naar je onderliggende emoties, bijvoorbeeld bij een verlies.
Hierbij is mijn eigen ervaring dat je na een groot verlies in een verdovend gevoel komt, waarin geluid heel anders wordt. Geluid is dan vaak te veel of totaal niet te verdragen. Muziek komt dan vaak op onverwachte momenten voorbij, en dan juist die muziek waarmee je dan meteen de verbinding legt met je overleden dierbare. Dit kan vaak aanvoelen als opnieuw een soort van shock.
De muziek die je dan raakt, tikt vastzittende emoties aan, waardoor deze weer in beweging komen en dus kunnen gaan stromen. Dit is zo’n ontzettend belangrijk proces in het leren omgaan met verlies, dat ik het graag bij jullie onder de aandacht wil brengen.
Het mooie ervan is dat de muziek die jou op een bepaald moment raakt, en waarbij emoties dus in alle heftigheid los komen, in de loop der tijd gaat veranderen. De emoties die jou in de muziek raken worden geïntegreerd in je lichaam. Er komt ook een moment dat je kunt luisteren naar muziek, en dat er dan in plaats van heftige emoties mooie herinneringen in je omhoog komen. Je zult begrijpen dat aan dit proces geen tijdsbegrip hangt, ieder ondergaat dit in zijn eigen tempo.
Zo is ieder mens uniek. En als vanzelf komt er ook weer een ander muzieknummer voorbij waardoor je weer opnieuw heel heftig geraakt wordt, en het proces wat ik hierboven omschreven heb begint weer opnieuw. Muziek helpt dus enorm mee in het vinden van een weg, om te leren leven met het verlies wat er is in iemands leven. Om uit de verdoving van het gevoel te komen zodat je weer geluid kunt verdragen duurt vaak jaren, simpelweg door de heftigheid van het verlies.
Zoals ik in mijn werk vaak tegen cliënten zeg; “mijn woorden nemen je mee”, kan ik uit ervaring zeggen dat muziek precies hetzelfde doet. Muziek neemt je mee, en is zo ontzettend krachtig! Je zou kunnen zeggen dat het een soort van helende werking heeft. Het helpt je de nieuwe weg te bewandelen na het overlijden van je dierbare, een onbekende weg met vele dalen. En daar kan je best wat hulp bij gebruiken.